Egzotyczne tlenki węgla

Jeszcze w XIX w. Benjamin Brodie uzyskał podtlenek węgla (C₃O₂) poprzez wystawienie  tlenku węgla na działanie prądu elektrycznego. 40 Lat później Meyer i Steiner opisali kolejny z stabilnych tlenków węgla - bezwodnik mellitynowy (C₁₂O₉), zawierający w strukturze pierścień aromatyczny. 

Od czasu tych pierwszych odkryć do dnia dzisiejszego, opisano kilkanaście tlenków węgla, w większości niestabilnych w warunkach normalnych oraz skrajnie reaktywnych. Podzielić je można na następujące grupy:

- liniowe monotlenki węgla jak tlenek diwęgla (C₂O) czy tlenek triwęgla (C₃O)

- liniowe ditlenki węgla takie jak ditlenek diwęgla (C₂O₂), ditlenek tetrawęgla (C₄O₂) i wspominany już podtlenek węgla

- cykliczne poliketony jak trioksocyklopropan (C₃O₃) oraz tetraoksocyklobutan (C₄O₄)

- cykliczne z atomami tlenu w pierścieniu, np. tetratlenek węgla (CO₄), pentatlenek węgla (CO₅)

 - zawierające w swojej strukturze pierścień aromatyczny: heksaoksotricyklobutabenzen (C₁₂O₆).

 

LF